استفاده از انرژی هستهای به مقیاس زیاد بین سالهای 1939 تا 1945 در ایالات متحده انجام شد. این امر در اثر فشار جنگ جهانی دوم بصورت نتیجه تلاشهای مشترک عده کثیری از دانشمندان صورت گرفت. دست اندرکارانی که در ایالات متحده به این کار اشتغال داشتند آمریکایی ، بریتیانیایی و پناهندگان اروپایی بودند که زیر سلطه فاشیسم بود. تلاش آنان این بود که پیش از آلمانیها به یک سلاح هستهای دست یابند. هدف تولید سلاحی بود که بمب اتمی نامیده میشد. این بمب در اصل یک راکتور هستهای بی کنترل است که در آن واکنشهای هستهای وسیعی طی چند ملیونیوم ثانیه در سراسر ماده صورت میگیرد.در انفجارات هستهای انرژی هستهای به بخشهای زیر تقسیم میشود:
انرژی حاصل از یک انفجار هستهای بصورت زیر به بخشهای مختلف انفجار مربوط میشود:
بمبهای هستهای دو نوع هستند:
یکی از سلاحهای انفجاری با نیروی بسیار خوب است که براساس واکنهای خودبخودی زنجیری شکست هسته 235U یا 239Pu انجام می گیرد. از واکنش یک نوترون حرارتی با 235U دو هسته نسبتا سبک پایدار و 200Mev انرژی حاصل میشود. اجزای اصلی این بمب شامل مقداری سوخت هستهای ، ماده انفجاری به عنوان چاشنی و یک پوسته میباشد. انفجار بمب اتمی با یک موج بسیار قوی ، روشنایی بسیار شدید و تشعشعات نافذ همراه است که باعث آلودگی رادیو اکتیو محیط اطراف ، هوا و آب میگردد.
قدرت انفجارهای هستهای بر حسب T.N.T (تری نیترو تولوئن) میباشد. وقتی گفته میشود یک بمب هستهای 20 مگاتنی ، منظور این است که انرژی حاصل از این بمب برابر انرژی حاصل از 20 مگاتن تی ان تی است. یعنی باید 20 مگا تن T.N.T منفجر شود تا انرژی معادل بمب هستهای مذکور تولید شود.
برچسب : انفجارهای هستهای , نویسنده : سید مبین لطیفی nuclear0095 بازدید : 92